Mnogo godina nakon epidemije kolere iskopana su tela stradalih, koja možda kriju užasavajuću istinu
Skriven u uskoj dolini između planina Sijera de Gvanahuato u Meksiku nalazi se predivni kolonijalni gradić Gvanahuato. Mestašce su osnovali Španci 1554. godine u blizini rudnika srebra, čije su bogatstvo u 16. veku eksploatisali za špansku krunu. U potrazi za boljim životom i srebrom, ljudi su masovno naseljavali ove krajeve, da bi na kraju osnovali Gvanahuato. Danas je taj grad poznat po bogatoj istoriji, očaravajućim hacijendama, ali i po jednom bizarnom istorijskom nasleđu – muzeju mumija!
Epidemija kolere
Iako se danas mnogo zna o koleri, lekarima i dalje nije sasvim jasno zašto se u nekim delovima javlja pandemija te opake bolesti, dok je u drugim krajevima planete uopšte nema. Pored toga što se prenosi nehigijenom, ona se širi preko vode i morske hrane. Dosad je svet preživeo šest velikih pandemija i nekoliko manjih, a poslednja epidemija kolere zahvatila je Meksiko ove godine.
Zaraženi pirinač u Indiji pokrenuo je prvo širenje kolere, što ju je učinilo globalnom bolešću. Vojnim i trgovačkim putevima do 1823. bolest se širila brojnim azijskim državama, zahvativši čak i Bliski istok. Žrtve kolere širom sveta uglavnom su, zbog straha od širenja zaraze, bile sahranjivane van naseljenih mesta. Vrlo često masovne grobnice nisu obeležavane, a većina preminulih bili su iz siromašnih porodica, te nisu imali novca da plate obeležavanje svog grobnog mesta.
Takvi grobovi ili nikada nisu dobili nadgrobni spomenik ili je on podignut kasnije.
Kako je pandemija polako zahvatila ceo svet, tako nije bila pošteđena ni Južna Amerika, a poslednja epidemija pogodila je ovaj kontinent između 1850. i 1950. godine. Osam godina kasnije, prve žrtve Gvanahuata ekshumirane su iz masovnih grobnica.
Iako je prvobitni plan bio da se tela ponovo sahrane, porodice preminulih nisu imale dovoljno novca da plate sahrane, te je na kraju iskopano samo oko 90 odsto masovnih grobnica. Međutim, najveće čuđenje izazvala je činjenica da je dva odsto posmrtnih ostataka mumificirano – prirodnim putem.
Mumije su potom prenete u posebnu zgradu, i od tada se čuvaju u posebnim staklenim kriptama, bez kiseonika, kako se ne bi raspadale. Radnici na groblju početkom sedamdesetih godina počeli su da naplaćuju ulaz turistima i ubrzo je ova zgrada postala bizarni muzej koji godišnje privlači na hiljade znatiželjnika…
OSTATAK TEKSTA MOŽETE DA PROČITATE U NOVOM BROJU MAGIČNE ZONI KOJI JE NA KIOSCIMA OD 10. 09 – 9. 10. 2017.
