Zbog univerzalnih vrednosti koje oličavaju ovaj cvet, on i danas krasi zastave i grbove različitih država i gradova, kao i kulturnih, obrazovnih i sportskih ustanova.
Tokom istorije, motiv cveta ljiljana (franc. Fleur de lis) imao je različita religiozna, politička i umetnička tumačenja. Ovaj stilizovani prikaz irisa koji simbolizuje nadu, regeneraciju i težnju ka savršenstvu zatiče se na različitim umetničkim i građevinskim tekovinama drevnih kultura Mesopotamije, Starog Egipta, Vavilona, Asirije. Tokom srednjeg veka, bio je i jedan od veoma značajnih hrišćanskih motiva koji je oličavao Evine suze, čistotu i bezgrešno začeće Device Marije, ali i Sveto trojstvo.
PROČITAJTE I… Drevni simboli kao lek
Pojedini istoričari tumače ovaj cvet i u sociološkom smislu ističući da je on predstavljao srednjovekovnu klasnu podelu na one koji su radili, borili se i one koji su služili bogu. Ipak, činjenica je da je ovaj znak zapravo asocijacija na jedan od najpoznatijih motiva u heraldici koji se povezuje s francuskom monarhijom, čije je grbove i zastave krasio. O tome svedoči i jedan od prikaza Jovanke Orleanke koja predvodi francuske trupe u boj. U njenoj ruci je beli barjak na kojem bog blagosilja amblem francuske kraljevine, tj. cvet ljiljana.
Ljiljani u francuskoj istoriji
Brojna tradicionalna predanja Francuske objašnjavaju zbog čega je cvet ljiljana postao najpoznatiji simbol vladarskih dinastija. Prema jednoj legendi, prilikom krunisanja kralja Hlodoveha I (466-511) i njegovog krštenja i preobraćanja u hrišćanstvo, Devica Marija spustila se s nebesa i predala mu zlatni cvet ljiljana, koji je simbolizovao njegovo duhovno pročišćenje usled prihvatanja nove vere. Druga predanja govore i o tome da je Hlodoveh proglasio ljiljan amblemom francuskih monarha, jer mu je ovaj cvet „pokazao“ put kojim treba da pređe reku i izvojeva pobedu u bici.
Fleur-de-lis zapaža se i na prikazima krunisanja Karla Velikog, prilikom čega je ovaj vladar u ruci držao plavi barjak na kojem je bio otisnut motiv zlatnog ljiljana. On je krasio i štitove i grbove francuske vojske za vreme vladavine Luja VI i VII, koji su tu praksu prvi ustanovili. Upotreba ovog simbola rasprostranila se kasnije i među brojnim plemićkim porodicama u Francuskoj, kao pokazatelj socijalnog statusa. Prihvatili su ga i pripadnici engleskog plemstva, ali i kraljevska porodica, koja je njime želela da ukaže na pretenzije na francuski tron.
Fleur de lis na grbovima i zastavama
Cvet ljiljana i danas je jedan od veoma čestih amblematskih motiva širom sveta. Koriste ga mnogi gradovi, fudbalski timovi, religije, pripadnici plemićkih kuća, vojne jedinice, univerziteti i slično. Njegov likovni prikaz ostao je do danas relativno nepromenjen, i može se naći na brojnim mestima. On ukrašava kapiju Bakingemske palate, krune i nakit pripadnika britanskog i škotskog plemstva, kao i grbove španskih i luksemburških plemićkih kuća. Brojne vojne jedinice, ali i sportske organizacije poput NBA liga, koriste ovaj motiv kao logo na dresovima svojih igrača ili oznakama kluba.
PROČITAJTE I… Tajni jezik simbola
Cvet ljiljana logo je i američkog univerziteta Sent Luis, koji simboliše prisustvo katoličkog i francuskog kulturnog elementa, ali i ušće reka Misuri i Misisipi. Osim toga, ovaj motiv vijori i sa zastave kanadske države Kvebek, čiju plavu pozadinu (koja simboliše nebo) ukrašavaju beli cvetovi ljiljana – simboli čistote. Ova zastava jasan je pokazatelj snažnog prisustva francuskog kulturnog elementa koji je stotinama godina profilisao identitet ovog regiona. On ukrašava i zastavu Malte, ali i grbove Kanade, okruga Montgomeri u Merilendu, gradova Detroita, Visbadena, Sagunta u Španiji, Linkolna u Engleskoj, Turkua u Finskoj, Lelistada u Holandiji itd.
Crveni ljiljan na beloj pozadini, od 11. veka je i simbol grada Firence. Zanimljiv je podatak da je Napoleon oko 1800. godine pokušavao da izdejstvuje izvesne izmene smatrajući da bi beli ljiljan na zeleno-srebrnoj pozadini bio pogodniji prikaz. Ipak, reakcija žitelja bila je tako burna da je Napoleon morao da odustane od svoje zamisli, te je ovaj simbol ostao neizmenjen do danas.
Ostatak teksta naći ćete u magazinu Zona Magija
STARE BROJEVE POTRAŽITE NA SAJTU novinarnica.net
