Skeleti neobičnih bića i čudni kameni diskovi sa žlebovima pronađeni u pećinama svedoče o poseti iz druge galaksije koja datira od pre 12.000 godina: posada svemirske letelice zbog kvara je sletela u nepristupačne predele Tibeta i ostala zarobljena u planinskom masivu na granci Kine i Tibeta
Visoke planine Bajan Kara Ula na granici Kine i Tibeta kriju misteriju vanzemaljske civilizacije na Zemlji. Davne 1938. godine tim arheologa istraživao je međusobno povezane pećine u ovom planinskom vencu, a nakon izvesnog vremena otkrili su redove pažljivo poređanih grobova, u kojima su pronašli skelete izduženih, tankih tela sa ogromnom glavom.
Prvo su pomislili da se radi o nepoznatoj vrsti čovekolikih majmuna, ali su nakon toga naišli na još veće otkriće – veliki okrugli kameni disk, poluzakopan u pećini, koji je izgledao kao artefakt iz kamenog doba. U sredini je imao rupu, a ukrug se pružao spiralni žljeb u koji su pažljivo upisani nerazumljivi simboli.
Tokom sledećih 20 godina, najbolji kineski stručnjaci pokušavali su da prevedu poruku sa diska. To je konačno pošlo za rukom dr Cum Um Nuiju koji je uspešno dešifrovao do tada nepoznate simbole, ali pekinška Akademija za praistoriju zabranila je objavljivanje nalaza. Poznato je samo to da je kameni disk dokaz o postojanju vanzemaljske civilizacije čiji su predstavnici nazvani pleme Čopa.
Sveta zemlja Čopa
O vanzemaljskoj civilizaciji na Zemlji, ili narodu Čopa, u evropskoj javnosti prvi put se čulo posle Drugog svetskog rata, 1947. godine, kada je engleskom arheologu dr Robinu Evansu njegov poljski kolega profesor Loladof pokazao neobični kameni disk koji je kupio u severnoj Indiji.
Objasnio je da kamen potiče od misterioznog naroda Čopa, koji ga koristi tokom religijskih rituala. Dr Evans je odlučio da smesta otputuje na Tibet, gde ga je primio dalaj-lama i zaželeo mu srećan put u nepristupačni region Bajan Kara Ula, severoistočno od Himalaja, na granici sa Kinom.
Kada su stigli do određene tačke, tibetantski vodiči napustili su engleskog naučnika sa obrazloženjem da se dalje prostire sveta zemlja Čopa. Evans je sam stigao na cilj i sreo se sa pripadnicima tog tajanstvenog naroda, čiji današnji predstavnici, kako je saznao, potiču od vanzemaljske civilizacije.
Misija bez povratka
Prema priči predstavnika Čopa sa kojima se susreo dr Evans, njihovi preci došli su na Zemlju sa planete Sci iz sazvežđa Sirijus. Prvi put su posetili našu planetu pre 20.000 godina, a sledeće sletanje na zemlju bilo je prinudno: morali su da se prizemlje zbog kvara na svemirskom brodu, nakon čega nisu mogli da se vrate na matičnu planetu.
Havarija se dogodila na teritoriji Kine u blizini tajanstvenih piramida koje kineske vlasti skrivaju od znatiželjnika, a tu je i i groblje sa ostacima poginulih vanzemaljaca. Desetak preživelih bića – Čopa, povuklo se u pećine u nepristupačnim predelima Himalaja, izbegavajući dugo kontakt sa domorocima.
Dr Evans je naslikao vladara ovoga malog naroda i njegovu suprugu, i po povratku u Englesku sačinio je izveštaj o svojoj ekspediciji. Međutim, o tome nije javno govorio sve do smrti 1974. godine, a četiri godine kasnije pisac XDavid AgamonX objavio je knjigu “Bogovi u egzilu” u kojoj podrobno opisuje Evansova iskustva.
Novi dokazi
Dve decenije posle Evansovih otkrića,1965. godine, u pećinama je otkriveno još 716 diskova sa urezanim simbolima. Na njima su ispisane priče o “svemirskoj sondi” stanovnika sa druge planete koji su prinudno sleteli u planine Baja Kara Ula.
Pleme Han koje je živelo u susednim pećinama nije shvatilo da došljaci, koji su sebe nazivali Čope, imaju miroljubive namere pa ih je nemilosrdno lovilo i ubijalo.
Na diskovima je zapisano da su Čope na Zemlju dospele u svemirskoj letelici koja se srušila u negostoljubivim planinama. Nije bilo načina da poprave svoj brod ili da sagrade novi.
Legende iz tog kraja govore o slabašnim, koščatim ljudima žutog lica, ogromne, ispupčene glave, koji su davno stigli iz oblaka. Ovaj opis savršeno odgovara telima otkrivenim u pećinama, čija je visina oko 130 cm, a obim glave 50 cm. Nekoliko tibetanskih diskova testirano je i u Rusiji.
Tamošnji naučnici otkrili su da ploče sadrže velike količine kobalta i drugih metala, a kada se stave na specijalna postolja počinju da vibriraju i bruje neuobičajenim ritmom, kao da kroz njih prolazi struja…
NASTAVAK TEKSTA MOŽETE DA PROČITATE U NOVOM BROJU
M. Nikolić
